तुम्हारे जाने के बाद..

बंदिशोसे सूर बेह्गये, तुम्हारे जाने के बाद..

हम कुछ इस तरह बरबाद हो रहे है, तुम्हारे जाने के बाद..

तेरे कहने पर मुस्कुरा तो हम दिये..

फिजायें अनसुनिसी हर बात कर रही है, तुम्हारे जाने के बाद..

बेखबर वो फकीर, प्यार की दुहाई दे गया..

मुहोब्बत के मारे हम बन रहे है, तुम्हारे जाने के बाद..

अंदाज-ऐ-बयाँ अब बेहकासा होगया,

हर बार फिरसे उलझ रहे है, तुम्हारे जाने के बाद..

मंजिल मेरी तेरे गम के अंधेरोमे दफ्न होगयी,

दर्द के सैलाब से हम लिपट रहे है, तुम्हारे जाने के बाद..

रूह की रुकसत से मौत नहीं आती..

सरे आम हम रुसवा हो रहे है, तुम्हारे जाने के बाद..

आज फिरसे दिल तुम्हे दुवा दे गया..

दिल में अब भी एक चुभन हो रही है, तुम्हारे जाने के बाद..

--वैशाली

नकार...

नकार तू काय दिलास, जगण्याची व्याख्याच बदलली..

आता पहाटेची आस, न रात्रीची ओढ राहिली !!

षड्जावर सोडलस मला, कळत नाही सुरवात की अंत हा..

न्हायचे होते दवात, की रात्र संपल्याच्या इशारा हा !!

परतवल्या तू शपथा, ऐन सांजेस घेतलेल्या..

अंतरीच्या जखमा, त्या हुंदक्यातच दाटल्या !!

माझ्या खुल्या किताबात, वाचला खोडलेला शब्द तू नेमका..

विझले पापणीतले स्वप्न, अन तो विरघळता इशारा!!

कूस बदलूनही, काही साध्य होत नाही आता..

अर्धा बिछाना, आजकाल रिकामाच असतो म्हणा !!

--वैशाली

आठवण..

लपंडाव आठवणींचा,

सुरु झाला नकळत माझ्या मना..

साथ एक तुझीच मागितली होती,

अन तू राखल्या गाठी आठवणींच्या!!

उसवता उसवत नाही,

मनातून ती उतरत नाही..

याद करता तुला,

घट्ट होणं ती विसरत नाही..

देहाची उकलावी की मनातली..

भुसभुशीत होणार माती पायाखाली..

ओढून काळसर ती किनार,

का वादळासारखी पहाट ओघळली..

एकच किनारा माझ्या पातीस आला,

बहाणा तुझा न कधी उमजला ..

गुंता झाला तेव्हा श्वासाचा माझ्या..

तरी आठवणींचा गुणाकार दर क्षणाला..

--वैशाली