दुःखाची इतकी सवय झाली की,
सुखाची भीती वाटते..
सुखापेक्षा दुखच आपलं, याचीच जास्त शास्वती वाटते..
का तू बनून आलास दुखच कारण माझ्या?
तुला नाही कळत.. पण खूप त्रास होतोय मला..
उमजत नाहीये मला की नक्की तूच माझ्या दुःखाच कारण आहे का..
तुला याद करून मन सैरभैर होतं .. हे पण एक दुःखाच प्रतिकच आहे ना !
तू फ़क़्त दुरून बघतोयेस ..
नेमकं ही आग का रंग पिवळा हेच कोड सोड्व्तोय अजून ..
हे कोड तुझं कधी सुटेल का?
आणि सुटत नाही तोपर्यंत दुरूनच बघणार ?
तू असणार तिथे दूर हि आग बघत.. पण झळ तर मलाच लागणार ना !!
--वैशाली
No comments:
Post a Comment